Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Satis est ad hoc responsum. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Duo Reges: constructio interrete. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Duo enim genera quae erant, fecit tria. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis videre soleat quae res agatur.

Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.
Zenonis est, inquam, hoc Stoici.
In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint.
Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.

Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis.
Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni?
Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.

Quae ista amicitia est?

Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus?

Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Restatis igitur vos; Graece donan, Latine voluptatem vocant. Sed potestne rerum maior esse dissensio? At iam decimum annum in spelunca iacet. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.

Hanc initio institutionem confusam habet et incertam, ut tantum modo se tueatur, qualecumque sit, sed nec quid sit nec quid possit nec quid ipsius natura sit intellegit.

Nam omnia, quae sumenda quaeque legenda aut optanda sunt,
inesse debent in summa bonorum, ut is, qui eam adeptus sit,
nihil praeterea desideret.

Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter
stabilire rem publicam studuerit, alter evertere.

Praeteritis, inquit, gaudeo.: Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D.
Hic ambiguo ludimur.: Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum;
Sullae consulatum?: Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est.
Certe non potest.: Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit?
Stoicos roga.: Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.
Bork: Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.